vrijdag 29 november 2013
donderdag 28 november 2013
Hylper Erfguod - Hindelooper Erfgoed
Al in de achttiende eeuw stond Hindeloopen bekend als een bezienswaardigheid. Menig reiziger wilde een glimp opvangen van het zwierige schilderwerk, de merkwaardige kleding van de vrouwen en de eigenaardige taal en gewoonten van de bevolking. Anno 2013 is deze Hindelooper cultuur nog steeds levend en heeft zelfs een plek gekregen op de Nationale Inventaris van het Immaterieel Erfgoed in Nederland. Een erkenning voor de Hindeloopers die zich inzetten voor het behoud en overdragen van de eigen cultuur. Maar wat is nu typisch voor de Hindelooper cultuur? Fryslân Dok onderzoekt de drie pijlers: het schilderwerk, de taal en de klederdracht. Wat is de historische achtergrond van dit erfgoed, maar ook wat is de toekomst? Want hoewel de Hindelooper cultuur stevige wortels in het verleden heeft, wordt vooral door ondernemers ook geprobeerd er een modern tintje aan te geven. Zoals een koffieservies van Douwe Egberts met Hindelooper design en een moderne meubellijn met motieven gebruikt in de plaatselijke schilderkunst. Zo leeft de Hindelooper cultuur volop. En is er zelfs het streven om op de lijst voor Immaterieel Erfgoed van de Unesco te komen. (bron tv-gids)
Oak Inside : Christien Meindertsma
DE-Servies: Hylper Heritage
Hindelooper kamer Fries Museum Leeuwarden:
de tante van Tjorven
De DOCUMENTAIRE werd op 16 en 17 november uitgezonden bij Omrop Fryslân en kan nog bekeken worden via uitzending gemist.
woensdag 27 november 2013
Levende klederdracht
De documentaire Levende klederdracht is een ode aan een verdwijnende Nederlandse traditie. Niek Koppen portretteerde daarvoor twaalf dames die geen andere kleding bezitten dan klederdracht. Ze behoren tot de laatste generatie die deze traditie - al dan niet bewust - in leven houdt.
Ieder dorp kent vanouds zijn eigen dracht. Klederdracht wordt nog maar in een paar plaatsen in Nederland dagelijks gedragen. In Staphorst en Bunschoten-Spakenburg zijn de grootste aantallen te vinden, in Marken, Scheveningen, Urk, Volendam en op Walcheren gaat het maar om in totaal enkele tientallen dames, die bijna allemaal ouder zijn dan tachtig. Voor zover bekend gaat er nog maar één man in Nederland in dracht gekleed. De traditionele kleding is een onlosmakelijk deel van het leven van de dames en, ondanks dat ze vaak als levende monumenten worden gezien met alle ongemakken van dien, zou geen van hen zou nog vrijwillig naar 'burgerkleding' overstappen. (bron:ntr)
De DOCUMENTAIRE werd maandag uitgezonden bij de NTR en kan nog bekeken worden.
https://www.npostart.nl/levende-klederdracht/25-11-2013/NPS_1227986
https://www.npostart.nl/levende-klederdracht/25-11-2013/NPS_1227986
vrijdag 22 november 2013
Koffie met appeltaart bij Bakkerij Bril
Het is al weer een jaar geleden dat ik over Bakkerij Bril in Voorst schreef (KLIK). Ik bracht toen de heerlijke gevulde koeken onder de aandacht en gaf het recept van de Zweedse dubbelgangers van Marion erbij.
We wonen niet zo heel dicht bij Bakkerij Bril, dat is maar goed ook, want als je er langs rijdt ruikt het heerlijk en is de verleiding van die lucht moeilijk te weerstaan.
Woensdagmiddag reden we naar Voorst met bestemming Bakkerij Bril. Wij gingen er met mijn ouders koffiedrinken. Ik weet dat mijn moeder daar erg van houdt, dus dat leek mij een een leuk uitje voor hen (en ook voor ons). We bestelden alle vier koffie met appeltaart. Die appeltaart is heerlijk en je krijgt een flink stuk. Het was meteen mijn lunch.
Voor zoonlief, die gewoon op zijn werk was, namen we een gevulde koek mee naar huis. Verder is het bij kijken gebleven naar al dat heerlijks, speculaasjes, gevuld speculaas, kruidkoek en natuurlijk de gevulde koeken.
Voor sinterklaasavond lijkt me dit gevulde speculaas heerlijk, dus dan gaan we tegen die tijd nog maar eens terug naar Bakkerij Bril.
Bij Omroep Gelderland vond ik het recept van de KRUIDKOEK van Bakkerij Bril. In deze AFLEVERING (op 21:20) ook te zien.
maandag 18 november 2013
De merklappen van Kontich
Vorig jaar bezochten we het MUSEUM VOOR HEEM- EN OUDHEIDKUNDE in Kontich bij Antwerpen. Het is een klein museum dat is ondergebracht in het gemeentelijk bibliotheek- en cultuurcomplex Sint Jan. De openingstijden van het museum zijn zijn beperkt, alleen op zondagmiddag van 14 tot 17 uur (op een aantal uitzonderingen na). Wij waren om 14 uur in het museum aanwezig. Mijn man begaf zich naar de ruimte van de archeologische vondsten en dergelijke en ik vermaakte me met het bekijken van de collectie merklappen, stoplappen en pronkrollen.
Het museum heeft een collectie die tot de grootste van de wereld behoort. De meeste merklappen liggen in lades, dus dat werd veel open en dicht schuiven. De vrijwilligster, een lid van MERKLAPPENGROEP DE LAPZUSSEN, gaf er graag informatie bij. Wij zijn bijna twee uur in het museum geweest en waren al die tijd de enige bezoekers.
Een heel bijzondere merklap is gemaakt door een rijke boer bijgenaamd "Zotten Annot". De lap dateert uit 1853 en beeld het lijden en de dood van Christus uit. Als je goed kijkt (bij het rode pijltje) zie je dat Petrus z'n oren dicht stopt om de haan niet te horen. Van deze lap en een aantal andere lappen zijn patronen te koop.
In 2010 was de gehele collectie merklappen in de Grote of Maria Magdalenakerk in Goes te zien, een prachtige locatie. Destijds was ik helaas niet in de gelegenheid om het te bezoeken. Het is heel fijn dat de merklappen in Kontich te zien zijn, maar ze verdienen toch een betere plek dan in die lades.
zaterdag 16 november 2013
Een huis in een schoen
Op 5 december, de dag van het sinterklaasfeest en als begin van pakjesavond, is er ieder jaar een speciale sinterklaasfilm op tv. Eén film uit mijn jeugd, die ik mij nog goed herinner, is die van 1971. Ik was toen 11 jaar. Films van de jaren ervoor en erna zijn uit mijn geheugen gewist, maar die van 1971 niet. Ik weet zeker dat er één LEZERES is die zich deze film ook herinnert. Natuurlijk ben ik benieuwd of er nog meer lezers zijn die herinneringen hebben aan 'Een huis in een schoen'.
foto's: printscreens film
Misschien is de titel van het liedje 'Een huis voor Annabel' bekender dan de titel van de film.
Het verhaal speelt zich af in Monnickendam waar Sinterklaas (Adrie van Oorschot) dat jaar aankomt. Maar zoals altijd gaat dat niet zonder problemen. Dit keer loopt de stoomboot aan de grond in het IJsselmeer. Visser Eeltje Steur (Leen Jongewaard) en Annabel (Annabel Marsman) redden de hoofdpiet van een vlot. Eeltje brengt de Pieten en Sinterklaas de volgende dag met zijn vissersboot naar Monnickendam. Hoofdpiet (Piet Römer) vraagt aan Annabel wat ze in haar schoen wil hebben. Zij wil graag een huis.
 |
| deze dvd is niet meer verkrijgbaar |
Het verhaal is geschreven door Mies Bouhuys. Annabel werd gespeeld door haar kleindochter Annabel Marsman. In de TV UITZENDING van MAX vertelt Annabel over haar herinneringen aan de film en bezoekt ze Monnickendam.
Kennen jullie deze film, of hebben jullie herinneringen aan een andere sinterklaasfilm? Onderstaande dvd bevat 8 sinterklaasfilms, waaronder "Een huis in een schoen".
donderdag 14 november 2013
Dwars door Frankrijk met Henri Le Sidaner
Gisteren reisden wij dwars door Frankrijk. Verschillende dorpjes en steden hebben we bezocht, St.Tropez, Nemours, Lisieux, Pont-Aven, Montreuil-Bellay, Buicourt, Honfleur, Bormes, Villefranche-sur-mer, Parijs en Versailles. Wij eindigden in Gerberoy, daar was ik het liefst nog langer gebleven. Ik maak natuurlijk maar een grapje, we waren gisteren in het Museum Singer in Laren.
Vanaf 6 september is daar de tentoonstelling te zien van de Franse impressionist Henri Le Sidaner (1862-1939). Hij schilderde veel landschappen, oude stads- en dorpsgezichten, binnenplaatsjes, fonteinen en tuinen. Hetzelfde onderwerp schilderde hij op verschillende momenten van de dag, vaak in de ochtend- en avondschemering. Op zijn eerste schilderijen zie je wel mensen, maar later zelden, toch voelt het alsof ze er zijn. Hij schilderde ook veel gedekte tafels, zowel binnen als buiten. Een groot aantal van zijn schilderijen maakte hij in zijn woonplaats Gerberoy, een middeleeuws stadje dat door de schilder wakker werd gekust en nu een toeristische trekpleister is.
Deze documentaire is te zien tijdens de tentoonstelling. Maak kennis met Henri Le Sidaner in Gerberoy en word ook verliefd op zijn schilderijen.
vrijdag 8 november 2013
Tasha Tudor
Op het blog ROOKERY RAMBLINGS las ik dat het dit jaar 75 JAAR geleden is dat Tasha Tudor (1915-2008) haar eerste boek 'Pumpkin Moonschine' publiceerde. Ze had het verhaal eigenlijk geschreven voor haar kleine nichtje. Het gaat over een meisje die de beste pompoen uitzoekt om er een lantaarn van te maken. Dit boekje was het begin van een carrière waarin ze bijna honderd boeken illustreerde (en ook een deel zelf schreef). Ze werd een van Amerika's meest bekende en geliefde illustrators en ontving vele prijzen. Haar laatste boek 'The Corgiville Christmas' verscheen in 2003.
Tasha Tudor leefde in Vermont in Amerika. Haar huis werd gebouwd in de jaren zeventig van de vorige eeuw, maar ziet eruit als een huis uit het midden van de 19e eeuw. Ze leefde tussen haar antieke spullen die ze ook gebruikte. Tasha leefde eenvoudig en dicht bij de natuur. Ze bracht veel tijd door in haar prachtige tuin met bloemen, groenten en kruiden. Dieren had ze ook, geiten, kippen en Corgi's (rashonden). Tasha spon wol, breide, weefde, quiltte, maakte kaarsen en zeep. Ze bereidde kaas, ijs, jams en chutneys, bakte en kookte. Recepten van haar staan beschreven in The Tasha Tudor Cookbook.
Als je tijd hebt is het zeker de moeite waard om dit erg leuke 10 minuten durende filmpje te bekijken.
'Tasha Tudor's Heirloom Crafts'
'The Private World of Tasha Tudor'
'Tasha Tudor's Garden'
'Drawn from New England'
Hieronder een blog van een Tasha Tudor liefhebber: