Dat vroeg ik mij gisteravond ook af. Wij hadden onze fietsroute meteen al aangepast omdat ik toch wel last van de warmte had. In plaats van naar Zutphen gingen we naar Brummen. Vanaf Hall fietsten we over het Hallsepad. Dat fietspad komt in Brummen uit en ligt grotendeels tussen de bomen. Daarna gingen we via het centrum van Brummen naar de IJssel, waar het pontje naar Bronkhorst vaart. We bleven aan deze kant van de IJssel en zaten een tijdje aan een picknickbank, dronken koffie en aten onze boterhammen op. Toen we daar zaten, hebben we het pontje vele keren heen en weer zien varen. Voor ons geen pontje naar Bronkhorst, maar terug naar Brummen. Eerst vulden we de thermoskan nog met zelf gepompt bronwater.
In Leuvenheim had ik al zin in een beker bronwater, dus bij het eerstvolgende bankje hielden wij pauze. Wat smaakte dat zelf gepompte bronwater heerlijk! Dat ik dorst had, was mij blijkbaar goed aan te zien, en ook dat het niet onze eerste en laatste pauze was. Een passerende fietser riep: "Kom ie vanoavond nog oaver?" Ik heb er hartelijk om gelachen, maar wist al wel dat dit inderdaad niet onze laatste pauze zou zijn.
Met de eindstreep bijna in zicht hielden we voor de derde keer pauze. De thermoskan met bronwater hebben we (vooral ik) helemaal leeggemaakt. We zaten op een bankje bij de muziektent. In de muziektent was niets te doen, maar er kwam wel muziek uit het oefengebouw van de muziekvereniging.
We fietsten nog even door een prachtig versierde straat. De versiering was ter ere van baanwielrenster Elis Ligtlee, die olympisch goud behaalde op de vrouwen keirin.
