vrijdag 13 december 2013

De verbindende kracht van quilts

In juni 2008 schreef CORRIE over haar BEZOEK AAN AN KEUNING-TICHELAAR in Beesterszwaag en de tentoonstelling De verbindende kracht van quilts, in de kerk van de Doopsgezinde Gemeente in Witmarsum (Doopsgezinden is de Nederlandse benaming voor Mennonieten).






An was in de oorlog 1940-1945 actief in het verzet en in de opvang van onderduikers, honger-evacuees en kindertransporten. Na de oorlog kreeg zij het verzoek 120 Russische Mennonieten op te vangen. An vroeg bij het Mennonite Central Committee (hulporganisatie) in Amsterdam om beddengoed, omdat het beddengoed dat in de oorlog was gebruikt vol ongedierte zat en verbrand was. De volgende dag werden er 80 quilts bij haar afgeleverd.Deze quilts waren gemaakt door Mennonieten vrouwen uit Noord Amerika en zijn als noodhulp in Nederland terecht gekomen om mensen bescherming en warmte te bieden.

In 1980 kwam de Amerikaanse studente Lynn Buller bij An thuis en zag de Mennonite quilts die An bewaard had. Tien jaar later kreeg Lyn de quilts, zij ging op zoek naar hun eigenaar en de verhalen eromheen. An en Lyn hebben het levensverhaal van An bewerkt tot het boek Passing on the comfort, dat in 2005 in de Verenigde Staten werd uitgegeven. Tevens werd er een tentoonstelling samengesteld van quilts die door de VS en Canada is gegaan, langs vele van de gemeenschappen waar ze vandaan kwamen. Het boek is inmiddels ook in het Nederlands uitgegeven De verbindende kracht van quilts, een lappendeken van verhalen.









In 2008 was ik helaas niet in de gelegenheid om de tentoonstelling in Witmarsum te bezoeken. Ik heb toen genoten van het logje van Corrie en het FOTOALBUM dat zij samenstelde en nog steeds op haar blog te zien is.
 





Eind 2009 vermeldde HESTER op haar blog dat de tentoonstelling tot en met februari 2010 in Nijmegen te zien zou zijn. In februari 2010 heb ik de tentoonstelling daar bezocht! Ik ben blij dat ik deze bijzondere quilts heb kunnen bekijken en er nog meer over kon lezen in het BOEK.



24 opmerkingen:

  1. Wat een interessante post en een leuk verhaal. Nou wil ik het boek ook lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een leuke post !!...fijn weekend liefs Ria..x !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Willy, bedankt voor je verhaal.Ik wist niet dat doopsgezinden Mennonieten waren. Ik heb diverse quiltboeken van de Mennonieten. Dit boek ga ik zeker kopen.Groetjes Tony

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een prachtig verhaal! Ontroerend gewoon. Bedankt!
    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een prachtig verhaal en mooie Quilts!
    Groetjes, SK

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een mooi verhaal, Willy, en wat een mooie quilts.
    Ik heb de titel van het boek genoteerd.
    Een mooie zonnige dag!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het verhaal erachter is prachtig, zo koester deze quilts nog meer!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zwijmel de zwijmel ... veeels te mooi en lief ...(0)
    Nine patch blokken zijn mijn favoriet !!!
    . en nu kan ik er bij jou
    zo dichtbij naar kijken :0)))))

    Liefs ,
    simone

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gelukkig was ik in de gelegenheid om er bij te zijn. Heb er ontzettend van genoten. Leuk, om het nu bij jou weer even te beleven.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nu kan ik het toch niet laten nog even te reageren. Want ik was daar natuurlijk bij, met Corrie en het boek (Engels en Nederlands) staat nog steeds bij mij op de plank. Ik had ook het voorrecht om lang voor dat bezoek een keer alleen An en haar man op te zoeken. Dat was geweldig en voor mij toen ook heel bemoedigend. Wat een pracht mensen. Dat was al weer ruim 6,5 jaar geleden. Laatst heb ik het boek uitgeleend aan een vriendin die kort geleden is overleden (aan haar verkocht ik die grote logcabin quilt). Zij was ook doopsgezind. en heeft er van genoten. Allemaal herinneringen voor mij!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een mooi verhaal.
    Fijn, dat je het aan ons door geeft.
    Groetjes, Henny

    BeantwoordenVerwijderen
  12. They are beautiful.....The third one down is my favorite!
    Heidi

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een prachtige kunstwerkjes! Mijn vriendin maakt ook jaar in jaar uit quilts, groot of klein, maakt niet uit en altijd zijn ze ook zo mooi als deze.
    Grtjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een mooi verhaal Willy. En zulke mooie quilts. Ik ben ook weer druk aan het quilten, als ik tenminste even tijd heb. Een heerlijk werk.
    Lieve groet van Riet

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een mooie quilts zijn dit en het verhaal erbij heel bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een bijzonder verhaal Willy en de quilts, dat blijf ik kunstwerken vinden.

    Fijn weekend en liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Mooie blog, Willy, met een bijzonder verhaal en mooie quilts! Ik ga er nog eens even rustig voor zitten om alles te bekijken. Dank je wel!

    lieve groet,
    Betsy

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat een bijzonder verhaal Willy! Een fijn weekend toegewenst!

    Madelief x

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat een bijzonder verhaal. Dit riep bij mij gelijk een herinnering op, iets waar ik nooit meer aan heb gedacht. In 1960 heb ik twee kleine quilts gemaakt voor de inwoners van Agadir. Een lerares van mijn school vroeg ons om die te maken voor de kleine kinderen van die verwoeste stad. Ik heb er toen twee gemaakt.
    Fijn weekend Will

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Het zijn prachtige quilts. Die traditionele ontwerpen blijven boeien.Ik kende het verhaal wel, maar wist niet dat er een boek over was.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Echt heel erg prachtig en ontroerend.. dank je wel voor deze post Willy, ik kende deze quilts nog niet maar wil zeker kijken of ik het boek kan vinden! Lieve groet!!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Beste Willy,
    In de video is het erg mooi verwoord; een deken met een 'hartslag'... warmte weggeven voor een ander.
    Wij hebben hier ter plaatse in Dublin, Georgia ook Mennonites zoals ze hier genoemd worden. Het zijn nog mensen die alles traditioneel maken en ze dragen eigengemaakte, meestal lange jurken en het bekende kapje op hun hoofd.
    In de staat Tennessee gingen we altijd met onze beste vrienden naar de Mennonite store; dat was een FEEST! De ouders van mijn beste vriendin leefden tot hun dood in een nieuw gebouwd en opgezet tehuis wat door Mennonites werd beheerd. Erg gezonde keuken met name! Er is op die manier ook een goede toekomst voor hun want steeds meer mensen verouderen.
    Een lief en erg vlijtige geloofsgroep.
    Dank je wel voor deze uitvoerige post!
    Fijne zondag.
    Liefs,
    Mariette

    BeantwoordenVerwijderen