Op 14 april van dit jaar (2024) bezochten we de open dag van kasteel Hackfort. We kwamen toen veel te weten over de geschiedenis van het landgoed en ook het een en ander over de laatste bewoners, de familie van Westerholt van Hackfort. Deze laatste generatie bestond uit vijf kinderen, vier dochters en één zoon: Sannie, Emma, Zus, Clara en Arend. Alle vijf hebben hun deel van het landgoed nagelaten aan Natuurmonumenten. Ter ere van het 700 jarig bestaan van het landgoed wordt het nu ook mogelijk gemaakt om op een aantal dagen (in 2025) kennis te maken met de freules Sannie en Emma. De freules ontvangen op deze dagen gasten in de salon van freule Sannie. Ik heb meteen een afspraak gemaakt. Per keer kunnen er 30 gasten bij de freules op bezoek. Er zijn op dit moment nog plekken vrij.
 |
| De vier freules en de baron |
 |
| De salon van freule Sannie |
 |
| De echte freules: Emma (links) en Sannie (midden) met huishoudster Heintje |
Minne Wezens
Een toneelvoorstelling over de laatste freules op Kasteel Hackfort
Hackfort bestaat dit jaar 700 jaar
Over het bijzondere Huis Hackfort en het goed geconserveerde landgoed zijn vele publicaties verschenen. Ook over de kleurrijke Baron Arend van Westerholt, die er van 1940 tot 1970 de scepter zwaaide, zijn vele verhalen en anekdotes bekend.
Freule Emma en freule Sannie
Maar wie zijn freule Emma en freule Sannie, de twee zussen van Arend die hun leven lang op Hackfort bleven wonen?
“Vrouwe benne minne wezens” roept Arend geregeld. Is dat de reden dat er over Sannie en Emma zo weinig te vinden is in de beschreven Hackfort-historie? Gekleed in beige en grijs stoken ze de kachel, halen prei uit de moestuin. Borduren, breien en naaien poppen. Korte ontsnappingen naar Genève en Parijs veranderen hun leven niet. Is dat hun vrije keuze, hun onoverkomelijke lot?
Verlangens en geheimen
Prikkelende vragen voor de drie theatermakers. De verbeelding komt op gang. Welke verlangens en geheimen leefden er in de twee zussen? Zullen wij ze postuum nog een stukje nieuwe geschiedenis geven?
Als Assepoesters die passende glazen muiltjes krijgen…
Als Doornroosjes die ontwaken…
Als Sneeuwwitjes die we wakker kussen…
De voorstelling wordt gespeeld door Theatercollectief In Revisie:
Spelers/makers
Els Boonen en Heleen Hennink
Regie/script
Kiek Wishaupt
Beste Willy,
BeantwoordenVerwijderenInderdaad vragen over hun bestaan... Ongehuwde dochters van een graaf of baron maar waarom die keuze?
Zo lijkt het bijna op een soort kloosterleven.
Het is dus een toneelvoorstelling!
Liefs,
Mariette
Wat bijzonder, zo’n voorstelling. Het lijkt zo mooi, een adelijke dame of heer te zijn, maar ik denk dat ook daar veel ellende en eenzaamheid was. Groet, Dientje
BeantwoordenVerwijderenleuk en boeiend om mee te maken
BeantwoordenVerwijderenWeet niet goed hoe ik de zin:’vrouwen benne minne wezens’ moet lezen,het woord minne(n)kan zowel negatief als positief zijn.Was de baron gefrustreerd omdat zijn zussen samenspanden en hun broer maar lieten kletsen en toch niet deden wat hij wilden?
BeantwoordenVerwijderenOf moet ik het woord minne lezen zoals beschreven in hoofse minnezang en gedichten?
Al met al lijkt me het een tragisch als komisch stuk, opgevoerd daar waar het zich eens afspeelden.
Lieve groet,Ger
@Ger, ik denk dat we van het eerste uit moeten gaan.
VerwijderenLiebe Willy,
BeantwoordenVerwijderenSehr interessant zu lesen, das war sicher ein besonderes Erlebnis.
Liebe Grüße
Kerstin und Helga