Het Steiff Museum

Het Steiff Museum in Giengen a/d Brenz (Zuid-Duitsland) werd in 2005 geopend. (HIER kun je het bericht over Margarete Steiff lezen.)

In het museum volgen we een route en maken zo kennis met de wereld van Steiff. Het begint met het geboortehuis van Margarete Steiff  in Giengen a/d Brenz. De woonkamer is haar eerste atelier waar ze kleding naait.

Daarna komen we in het atelier, waar in 1902 door haar neef Richard Steiff de eerste knuffelbeer werd ontworpen.

Vervolgens is er een verhaal over de verdwenen teddyberen en worden we langs verschillende locaties geleid met mooie decors, o.a. een onderwaterwereld.

Als dit deel voorbij is en de teddyberen gevonden zijn, komen we in een zaal waar een prachtige collectie Steiff dieren staat opgesteld.

Op de volgende afdeling komen we bij de tentoonstelling over de geschiedenis van Steiff. Hier zien we een schilderij van Margarete Steiff en haar persoonlijke spullen.

Het olifantje dat Margarete als speldenkussentje heeft gemaakt kan gezien worden als het eerste Steiff knuffeldier, het staat dan ook aan het begin van de tentoonstelling opgesteld.

In de vitrines wordt een Steiffcollectie beren, poppen en ander speelgoed vanaf 1880 tentoongesteld.

Deze twee dames laten zien hoe de beren gemaakt worden.

Aan het einde van de route kom je in de museumwinkel terecht, de verleiding is dan wel erg groot.

HET STEIFF MUSEUM

Margarete Steiff

Een aantal jaren geleden zag ik op een Duitse tv-zender de indrukwekkende film over het leven van Margarete Steiff.

Margarete Steiff wordt in 1847 als derde van vier kinderen geboren in het Duitse Giengen aan de Brenz. Als ze anderhalf jaar oud is krijgt ze kinderverlamming. Ondanks de verlamming aan beide benen en een pijnlijke rechterarm is Margarete een vrolijk kind. Ze wil graag naar school maar haar ouders vinden dat niet nodig. Margarete zet door en met behulp van een wagentje nemen kinderen haar mee naar school. Ze blijkt zeer begaafd en kan vooral heel goed rekenen. Ze gaat met plezier naar school. Na een operatie aan haar benen, die trouwens geen verbetering brengt, besluit ze dat ze naar een naaischool wil. Ondanks tegenwerking van haar ouders gaat ze toch en wordt een uitstekende naaister.

Foto: film

Samen met twee zussen begint ze thuis kleding te maken. Van haar eerst verdiende geld koopt ze een naaimachine. De naaimachine kan ze niet met haar rechter arm bedienen, ze draait de naaimachine om en naait dus andersom. Er is volop werk en al snel heeft ze extra werknemers en naaimachines. Op advies van een zwager opent ze in 1877 een naaiatelier.

Als Margarete in 1879 in een vrouwentijdschrift een patroontje van een olifant tegenkomt maakt ze vilten olifantjes als speldenkussen. De speldenkussens worden verkocht en het wordt een groot succes. Ze worden meer gebruikt als speelgoed dan als speldenkussen. Behalve olifanten worden er ook andere dieren gemaakt, zoals hond, kat en paard.

Aan haar broer heeft ze veel steun en zijn vijf zonen komen in het bedrijf  werken. In 1902 wordt door één van die neven de eerste Steiff beer ontwikkeld.

Foto: film

Op de Leipziger Speelgoedbeurs komt de eerste opdracht van 3000 beren voor een handelaar in Amerika binnen. Vijf jaar later worden er in Giengen 1 miljoen beren geproduceerd. In 1904 komt de knop in het oor, het bekende merkteken van STEIFF. In 1909 overlijdt Margarete.

Fragmenten uit de film (voorzien van Nederlandse ondertiteling, de dvd niet). 

Biografie Margarete Steiff

Dit is het geboortehuis van Margarete, het kan tijdens een rondleiding (op afspraak) bezichtigd worden.

Naast de Steifffabriek staat het Steiffmuseum, maar dat verslag komt een volgende keer aan de beurt. BEZOEKERSINFORMATIE.

Koffiepauze bij Villa Augustus in Dordrecht

Villa Augustus ligt aan het Wantij in Dordrecht en bestaat inmiddels al weer 5 jaar. Ik zag de afgelopen jaren op verschillende blogs hele mooie fotoreportages over Villa Augustus en wilde het nu zelf ook eens bezoeken. In september vorig jaar, toen we naar Zeeland gingen en toch via Utrecht moesten rijden, hadden we er een koffiepauze gepland.

Vanaf de parkeerplaats komen we via de zijingang op het terrein en staan meteen voor de watertoren die verbouwd is tot hotel. Er zijn ook hotelkamers in de bijgebouwen en in de tuin.

We doorkruisen de tuin en komen zo bij het oude pompgebouw aan waar het markt-café en restaurant zijn ondergebracht.

In een deel van het restaurant zitten nog hotelgasten te ontbijten, we mogen plaatsnemen in een ander deel. Het is een grote open ruimte met in het midden de keuken. We (4 personen) besluiten dat een ieder na de koffie zijn eigen gang gaat om Villa Augustus te verkennen.

Vanaf het restaurantgedeelte ga ik naar het aangrenzende markt-café, daar worden o.a. brood, taart, groente en bloemen verkocht, maar ook servies, keukenspullen en boeken.

Ik had er graag langer rondgeneusd, vooral bij de boeken, maar ik ga snel verder. Vanaf het markt-café verlaat ik het gebouw via de hoofdingang en begeef me naar de moestuin.

De moestuin ligt tussen het pompgebouw en de watertoren. Er worden allerlei groentes en kruiden verbouwd voor het restaurant en de winkel.

Via de kassen wandel ik naar de boomgaard.

                

Van de boomgaard gaat het verder naar de prachtig aangelegde Italiaanse tuin met waterpartij en uitzicht op het Wantij, de Merwede en de Oude Maas. Er wordt net een bruidsreportage gemaakt.

De tijd die we gerekend hebben voor de pauze is voorbij, we zetten onze reis naar Zeeland voort, maar ik weet zeker dat ik nog eens terugkom bij VILLA AUGUSTUS.

De mooiste tuin van 2010, Gardens Illustrated