Eén van mijn favoriete huisjes in het Openluchtmuseum is het Marker vissershuisje. Vanwege het gevaar voor overstromingen
werden veel huizen op terpen gebouwd (ook werven genoemd) . Dit vissershuisje stond
oorspronkelijk ook op een terp in een rijtje van drie.
Voor de afsluiting van de Zuiderzee leefden de meeste mensen op het
eiland Marken van de visserij. De vissers brachten allerlei voorwerpen
mee uit de landen rond de Noordzee en verfraaiden hiermee hun woon- en
pronkkamer.
In het halletje staat de drinkwaterput waarin regenwater werd opgevangen uit de dakgoot. De klompen staan mooi op een rij.
Men kookte op een open vuur in de woonkamer terwijl de rook een
uitweg vond via een luik in het dak. Aan het plafond hangt de was te
drogen. Een rieten schommelwieg die d.m.v. een koord vanuit de bedstee
gewiegd kon worden.
Op de beschilderde houten kast staan beschilderde spanen
dozen waarin onderdelen van de klederdracht werden bewaard, o.a. de VERNAAIDE LINTEN VAN MARKEN die onderdeel zijn van de hoofdbedekking.
Het pronkbed met geborduurd linnengoed.
Kom we gaan naar buiten. De Marker vrouw is bezig met het weven van een sjaal, die gedragen wordt bij de klederdracht.
HIER kon je lezen over het bezoek aan Marken. Voor de liefhebbers heb ik er nog een aantal video's bijgeplaatst.
Op de website Marken Photography van Henk van der Leeden kun je drie bijzondere fotoseries bekijken.
Als je met de VERNAAIDE LINTEN VAN MARKEN aan het borduren bent, wil je
natuurlijk ook een bezoek brengen aan Marken. Jaren geleden waren
we er al eens geweest, toen kwamen we met de BOOT vanaf Volendam.
Deze keer reden we met de auto over de dijk. Die verbinding bestaat vanaf 1957. Tot dan toe
was Marken een eiland in de voormalige Zuiderzee en - nadat in 1932 de
afsluitdijk aangelegd werd aangelegd - in het IJsselmeer. Voor 1932 werd Marken diverse
keren getroffen door overstromingen, het hevigst in 1916. De huizen op
Marken werden gebouwd op werven, dat zijn kunstmatig
gemaakte heuvels. Tegen de werven werden later nog paalwoningen
gebouwd.
Nadat er geen overstromingen meer plaatsvonden, werden de ruimtes tussen
de palen ook tot woonruimtes verbouwd.
Onze dochter ging ook gezellig mee
Vroeger waren de meeste mannen
van Marken visser. Door het verdriet van verlies op zee werd Marken een
hechte gemeenschap. De geïsoleerdheid van het vaste land zorgde
ervoor dat er zich een grote traditie van klederdracht ontwikkelde. De
Marker dracht bestaat uit vele onderdelen,
voor zomer, winter, daagse, zondagse, uit- en in de rouw, lente,
herfst, Pinksteren, bruiloft. Voor Koninginnedag zelfs een speciale
Koninginnedag-variant met oranje stroken en lapjes. Tegenwoordig wordt de
klederdracht alleen nog tijdens hoogtijdagen gedragen. HIER zijn foto's te zien van Koninginnedag op Marken. Prachtige Marker stoffen zijn te koop bij de winkel van familie Visser.
Een bezoek aan Het Marker Museum stond natuurlijk ook op het programma. Het museum staat in het oude deel
van Marken en bevindt zich in zes historische woningen. Eén woning
is ingericht zoals vroeger een vissersgezin leefde. Er is een grote
collectie van klederdracht, handwerk en gebruiksvoorwerpen. Verder zijn
er schilderijen, foto's en is er een film te zien over de geschiedenis en
klederdracht van Marken. Ik heb er helaas maar weinig goede foto's van, veel staat achter glas en dat fotografeert slecht.
Een pronkbed.
Op de foto staat een geborduurd bauwtje afgebeeld, die werd gedragen bij een doopplechtigheid.
Er waren slechts twee vernaaide linten te vinden en die
zaten dus ook nog onder het hoofdkapje verstopt, waardoor ik ze slecht kon
zien. Een van de dames van het museum vertelde, dat de
vernaaide linten ook niet meer gedragen worden omdat dat i.v.m. de
haardracht, permanent, moeilijk
gaat.
Twee video's over het museum (2005). Aan het begin van de tweede video zijn linten van Marken te zien.
De video's zijn helaas verwijderd.
Huidige tentoonstelling, Van Donker naar Licht, rouwkleding op Marken, nog te zien tot en met 4 november 2012.
Behalve het stoffenwinkeltje van de familie Visser zijn er nog meer leuke winkels. De souvenirwinkel van Sijtje Boes, waar je ook het huisje kunt bekijken. Een bezoek aan de winkel van Ma Korving is ook de moeite waard, hier vind je o.a. vernaaide linten. Ik
kocht er dit streekdrachten boek.
In 2009 borduurde ik de Vernaaide linten van Marken, een patroon ontworpen door Margreet Beemsterboer, uitgegeven door Needleprint. Ik bestelde het bij Kunst & Vliegwerk.
Marker vrouwen droegen de vernaaide linten als onderdeel van de hoofdbedekking, die bij een grote kap wel uit 12 onderdelen kon bestaan. Het lint zat onder de batisten bovenmuts en was dus bijna niet zichtbaar. De Marker vrouwen hadden verschillende linten in hun bezit. Ze werden met zwarte zijde of DMC op wit linnen geborduurd, met aan de uiteinden de naam in Friese letters. De zwarte kruisjes werden geborduurd over drie draden in de hoogte en twee draden in de breedte.
In het boekje 'de handwerken op het eiland Marken', van Maria van Hemert, uitgegeven door het Nederlands Openluchtmuseum, staan ook vernaaide linten afgebeeld, oa naamlinten. Naamlinten werden bij hoogtijdagen gedragen en ontlenen hun motief dan ook meestal aan een Bijbels onderwerp. Bijvoorbeeld: Kerk en kandelaar, engelenlint, Adam en Eva, de Druivendragers, Geloof, hoop en liefde. Een Bijbelsnaamlint werd het eerst gedragen wanneer een vrouw belijdenis deed. Daarna werd het lint weggelegd en pas weer gedragen als zij de bruid was. Dan droeg zij het met aantekenen en op de tweede zondag, wanneer ze in de kerk ging trouwen. Met de trouwplechtigheid werd het naamlint vervangen door een smal vetertje of lintje. Na het trouwen werden de naamlinten met Pinksteren en Pasen gedragen. Voor de doordeweekse dagen zijn er ook naamlinten. Bijvoorbeeld, driekronenlint, poppenlint, kraaienlint, sterrenlint en klokkelint.
Margreet gaf in haar patroon het gebruik van wit Zweigart 32 count Belfast Linnen aan. Ik gebruikte geen wit, maar antiek ivoor. Margreet wijkt bij het patroon af van het oorspronkelijke zwarte garen en gebruikte donkergrijs DMC nr.3799. Als tweede kleur gebruikte Margreet, oker DMC nr.3826. Ik borduurde met dezelfde kleuren DMC.
De laatste foto heb ik geleend van het NEEDLEPRINT-BLOG. Jacqueline heeft mijn foto bewerkt zodat het recht in beeld is.
Vorige maand, met mijn verjaardag, zat er behalve felicitatiekaartjes, ook een dikke envelop in de brievenbus. CORRIE verraste mij met deze schattige slofjes,
bedoeld voor één van mijn beertjes. Het was passen en meten van al die
beren pootjes. Zelfs jaloerse blikken van beren die
niet in aanmerking kwamen, omdat ze een te grote of te kleine maat
hadden. Om onenigheid te voorkomen bij het beren volkje, heb ik de
sloffen bij de andere mooie spulletjes op de etagère gelegd.
In DIT BERICHTJE schreef ik al dat Stefanie, bekend van het BLOG LUPINEKE,
op bezoek was geweest tijdens haar rondreis door Nederland. Zij bracht
een Zeeuws cadeautje mee. Heerlijke zelfgemaakte appel-druivengelei, wafels
en een zeepje in de vorm van een Zeeuwse knoop.
Lupineke bracht ook nog
dit lieve hart mee van Antje, van het BLOG ANTJE UIT URK. De kaart die je hierboven ziet, kreeg ik ook van haar.
