Een mooie herinnering aan een bijzondere ontmoeting

In augustus 2009 had ik een leuke ontmoeting met de zus van Will, van het blog Will quilts in Paris. Deze ontmoeting kwam tot stand omdat Will schreef: "Mijn zus woont bij je in de buurt. Misschien vind je het leuk om haar te ontmoeten, ze heeft een zeer uitgebreide textielcollectie, quilts, borduurwerk, je kunt niet zo gek bedenken. Ze heeft een paar bijzonder waardevolle Friese merklappen." Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik besloot contact op te nemen met de zus. Zij reageerde heel spontaan: "Heb je zin in koffie op een verloren dag, bel!"

Er werd een datum afgesproken. Ik wilde die dag natuurlijk iets meenemen. Wat neem je mee voor iemand die je niet kent? Een bos bloemen leek me het handigst. In de winkel zat ik te dubben welke soort. Dahlia's vond ik wel heel mooi maar misschien had ze die wel zelf in de tuin staan. Ik koos voor andere bloemen. Om half elf stond ik, verstopt achter de bos bloemen, bij haar voor de deur. Er volgde een hartelijke begroeting. Het was mooi weer en we gingen in de tuin zitten, daar stonden inderdaad Dahlia's.

Al snel werd er over haar verzameling gepraat. Ze vertelde er heel enthousiast over en liet me van alles zien. Mutsjes en hesjes van klederdrachten, kleedjes, stoffen, bandjes en garens. Het meeste had ze gevonden op rommelmarkten en bij  kofferbakverkopen. Geborduurde kleden gebruikte ze om te verwerken in quilts. Quilten was haar hobby. Prachtige quilts maakte ze.

Na de koffie, werd ik mee naar binnen geleid en liet ze me haar handwerkboeken zien. Tussen haar quiltboeken zag ik een boek waar ik al een tijdje naar opzoek was en die net aan mijn neus voorbij ging op Marktplaats. Old Swedish Quilts. Ik mocht dat boek en een aantal andere boeken van haar lenen.

Toen werd er een grote kast geopend en daar lag een prachtige verzameling linnengoed, zakdoekjes, kleedjes, tafellakens, servetten enz. Zoveel had ik nog nooit gezien. Alles met zoveel passie bij elkaar verzameld. Prachtig! Ik kreeg een heel mooi zakdoekje van haar, zo fijntjes. Heel lief.

Toen ik later weer naar huis fietste was ik met mijn gedachten nog bij deze ontmoeting en bij alles wat ik had gezien. Ik hoopte, dat als ze eens bij mij zou komen koffiedrinken het haar niet tegen zou vallen dat ik zo weinig heb om te laten zien, alleen borduurwerken en een bescheiden aantal boeken. Maanden later kwam zij bij mij op visite en was ze vol bewondering over mijn borduurwerken. Helaas bleef het bij deze twee ontmoetingen. Vorig jaar oktober, slechts enkele maanden na het overlijden van haar man, is ze onverwachts overleden.