Vandaag is het 1 februari, precies 67 jaar geleden vond de grote watersnoodramp in Zeeland en andere delen van Zuidwest-Nederland plaats. In september (2019) bezochten we het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk op Schouwen-Duiveland. Het museum vertelt verhalen over de watersnoodramp in 1953, over de wederopbouw, over de Deltawerken en over waterveiligheid. Van begin tot eind indrukwekkend, waar we vaak stil van werden.
Informatie: https://watersnoodmuseum.nl/
Indrukwekkend, terwijl ik het lees, trekken de rillingen over mijn armen.
BeantwoordenVerwijderenIndrukwekkend.
BeantwoordenVerwijderenIk heb even teruggelezen...wat een heerlijke tijd in Zeeland hadden jullie!!
BeantwoordenVerwijderenDe beelden zijn veelzeggend. Heftig moet dat zijn geweest, maar dat zijn alle rampen. Groet, Dientje
BeantwoordenVerwijderenAl weer 67 jaar geleden......die vreselijke watersnoodramp die ons land trof....
BeantwoordenVerwijderenKan het me nog herinneren als de dag van gisteren,ik was toen 8 jaar.
Onze ouders waren met oom en tante uit Duitsland naar de bioscoop.
Mijn ruim jaar oudere zus Hanny en ik zouden op de drie jongere kinderen passen die avond. Nou ik het hier neer tik gaat het door mijn hoofd dat het toch wel erg jong was om op te passen,maar in die tijd was het heel normaal,wij zussen pasten in de buurt wel vaker op de kleine kinderen en het ging altijd goed.
Het was binnen rustig maar buiten ging de wind enorm te keer en de regen kletterde tegen het slaapkamerraam.
Toen de vier jarige tweeling wakker werd en ons zeven jarige broertje en begonnen te huilen omdat ze bang waren en niet te kalmeren hebben wij met de koperen asbak tegen de binnenmuur geklopt van de buren(dat was de afspraak wanneer er iets gaande was en hulp nodig hadden)
Buurman die huissleutel had kwam meteen naar ons toe en heeft ons met z'n allen in het grote bed van onze ouders gelegd en zei dat we niet bang meer hoefden te zijn,dat hij in huiskamer zou wachten tot onze ouders thuis kwamen.
Die hadden tijdens de film totaal geen weet van de storm buiten anders waren ze zeker weten meteen naar huis gegaan.
En die bange uren speelde zich af verre van het ramp gebied.....
Denk er nog vaak aan hoe angstig de bewoners midden in het rampgebied zich gevoelt moeten hebben toen het water kwam....
Fijne zondag,
Ger
Beste Willy,
BeantwoordenVerwijderenJa, als klein meisje, amper twee, keek ik verschrikt op tegen Papa die zich de jas aandeed over zijn Manchesterse broek om voor de Nederlandse Heidemaatschappij mee te helpen zakken zand vullen...
En dan te bedenken dat het KOUD was voor al die mensen die soms op de daken zaten om op hulp te wachten. TRIESTE dag.
Maar we kunnen met z'n allen trots zijn op de Delta Werken! Zo'n ramp zal nooit meer kunnen gebeuren...
Liefs,
Mariette
Ik vond het indrukwekkend daar in dat museum
BeantwoordenVerwijderenHeel indrukwekkend ik heb nog brieven van mensen uit Rotterdam die daar ook bang waren voor het opkomende water. Ze waren in de oorlog bij opa en oma geweest op hongertocht.
BeantwoordenVerwijderen@Dank je voor het delen van herinneringen aan deze watersnoodramp.
BeantwoordenVerwijderenKan me goed voorstellen dat het veel indruk heeft gemaakt. Het moet verschrikkelijk zijn geweest om mee te maken.... Ik hoop dat zoiets ons bespaard blijft (al maken ze ons af en toe wel bang met de berichten over de verhoging van de waterstanden en het wonen onder zeeniveau).
BeantwoordenVerwijderen