Op Urk

Tot 1939 was het vissersplaatsje Urk een eiland in de voormalige Zuiderzee, later IJsselmeer. De bewoners zeggen nog steeds "op Urk", dus dat schrijf ik hier ook maar. Zestien jaar geleden waren wij voor het laatst op Urk, dus het werd tijd om het weer eens te bezoeken. We parkeren de auto op de grote parkeerplaats aan de haven en daar zien we nieuwbouw, winkeltjes en restaurants. De zeevisafslag is er niet meer, die is verplaatst naar elders op Urk. De Urker zeevissersvloot vist vanaf IJmuiden, dus die boten komen niet in de haven van Urk. De vis wordt per vrachtauto naar de zeevisafslag op Urk gebracht. De IJsselmeervisafslag is hier wel en die kan op bepaalde tijden bezocht worden. (Wij hebben het niet bezocht, van dit havengedeelte heb ik ook geen foto's.)

Vanaf de parkeerplaats gaan we naar het oude deel van Urk, waar we eigenlijk voor gekomen zijn. We wandelen langs de gasthaven die vol ligt met boten.

 Deze boot is (was) te koop.

Er zijn naamgenoten.

Bij de scheepswerf wordt hard gewerkt.

Daar zien we de Urker botters liggen.

Wat fijn zo'n strandje in het dorp.

De vuurtoren van Urk, uit 1844, ziet er aan de buitenkant nog net zo uit, maar is wel veranderd, hij werkt sinds enkele jaren volautomatisch.

De Ommelebommelestien (helaas geen goede foto) is een zwerfsteen die ongeveer 70 meter uit de kust van Urk ligt. Volgens de legende worden de baby's daar uit de steen gehaald. De aanstaande vader moet er met een bootje heen roeien om zijn kind te halen. Er moet wel voor betaald worden, voor een jongen twee keer zoveel als voor een meisje. Antje uit Urk heeft er op haar oude blog over geschreven, maar helaas bestaat dat blog niet meer. Op haar nieuwe blog (http://antjeuiturk.blogspot.com/) staan veel verhalen over Urk. 

Verderop komen we bij het vissersmonument. Het stelt een vissersvrouw voor die nog een keer achterom kijkt naar de zee, van waar haar geliefden niet terug zijn gekeerd. Als je al die namen op de marmeren platen ziet staan, van de mensen die op zee het leven verloren, voel je even het verdriet.

Het mooie kerkje uit 1786.

We wandelen nu door de smalle steegjes, daar staan de huisjes dicht op elkaar gebouwd. Er zijn kleine tuintjes of een stoep. De was op Urk hangt aan lijntjes, die aan een stok gespannen zijn. In plaats van wasknijpers te gebruiken, bevestigt men de was ook wel tussen die lijn.

Tegenover Museum het Oude Raadhuis, dat we niet bezochten, maar waar we zeker nog eens voor terugkomen, staat 't Koffie & Thee Juffertje. Het zag er zo leuk uit. Wij hadden net koffiegedronken, maar ik wilde toch even een kijkje nemen. Connie van der Veer is sinds kort eigenaresse van 't Koffie & Thee Juffertje. Zij verkoopt in haar winkel een groot assortiment koffie en thee, daarnaast zijn er cadeauartikelen en lekkernijen. In de kleine gezellige tearoom kun je koffie- en theedrinken met iets lekkers erbij. Je kunt er ook terecht voor een Theeproeverij, High Tea of Afternoon Tea.  (Aanvulling mei 2014: helaas bestaat het niet meer).

Informatie: https://www.touristinfourk.nl/